۱۰ نکته عالی برای پوشش نامحدود Wi-Fi در منزل یا دفتر کار

شبکه های بی سیم از یک وسیله خوب و مفید به یک وسیله ضروری و حتمی تبدیل شده اند. و تنها رایانه ها نیستند که  به  Wi-Fi احتیاج دارند ، بلکه سایر وسایل امروزی از این شبکه ها بهره می برند.

به نقل ازبرسام؛ شما می توانید با استفاده از برنامه هایی که مخصوص تلفن همراه شماست با اتصال گوشی هایتان به آن عملیات بانکی انجام دهید. رایانه لوحی (تبلت) شما به آن نیاز دارد. تلویزیون های هوشمند شما که به آن نیاز ضروری دارند. حتی سیستم اتوماسیون خانه شما نیاز به شبکه های بی سیم برای اتصال به اینترنت دارد.

هنگامی که کامپیوتر شما را در یک نقطه محدود است و امکان جابه جایی ندارد، این امر زیاد مهم نیست که روتر Wi-Fi شما نمی تواند هر گوشه و نقطه ای از منزل شما را پوشش دهد چونکه روتر را نزدیک به سیستمتان می گذارید. اما شما نمی توانید صرفا برای  داشتن اینترنت، تلویزیون را در جاهایی که پوشش WiFi دارید، حرکت دهید. و شما نباید در داخل و یا حتی خارج از خانه خود محدود باشید زمانی که این امکان برای شما هست که می توانید با لپ تاپ، گوشی های هوشمند و یا تبلت تان دائما در حرکت باشید و همچنان قادر به استفاده از اینترنت بطور مداوم باشید.

 

دیگر نگران به اصطلاح نقطات کور Wi-Fi نباشید چون از بین خواهند رفت. یک خبر خوشحال کننده ، ما ۱۰ نکته عالی برای نامحدودی پوشش Wi-Fi درکل منزل شما مطرح می کنیم.

نکته شماره ۱: انتخاب بهترین مکان

با توجه به نگرشی از چشم بنگاه املاک واقعی ، سه اصل مهم در جایگذاری و پوشش دهی شبکه های بی سیم  اول مکان، دوم مکان و سوم هم مکان آن است. البته ما در مورد محل اکسس پوینت(نقطه دسترسی) بی سیم (AP) صحبت میکنیم.

در اغلب موارد، AP های بی سیم و روتر در قطعه ای از دستگاه ها، یکسان هستند. برای به دست آوردن بهترین نتیجه در جهت پوشش حداکثری، AP بی سیم خود را در یک محلی که نزدیکترین نقطه به مرکز خانه شما می تواند باشد، راه اندازی کنید. با قرار دادن AP بی سیم در قفسه ای  محصور نشده یعنی گنجه ای که سر بسته نباشد به جای اینکه آنرا بر روی زمین قرار دهید، دامنه آنتن  را گسترش دهید. این امر به ویژه اگر شما در یک خانه چند طبقه زندگی می کنید بسیار مهم و حیاتی است.

هر چه تعداد دیوارها ، طبقه ها، و موانع دیگر بین آن و دستگاه های سرویس گیرنده کمتر باشد مسلما بهتر است، بنابراین سعی کنید از قرار دادن AP بی سیم تان در زیر زمین جلوگیری کنید. موانعی مانند دیوار سنگ تراشی شده، لوازم خانگی بزرگ (یخچال فریزر)، و کابینت فلزی همه در محدوده AP بی سیم شما تجاوز می کنند و اختلال ایجاد خواهد شد.

 

نکته شماره ۲: استفاده از کانال های Wi-Fi با کمترین ازدحام و شلوغی

یک بررسی و در واقع منطقه گردی محلی برای تعیین اینکه چه کانال های Wi-Fi ای که در منطقه شما قابل استفاده اند، انجام دهید. تعدادی برنامه رایگان برای این کار وجود دارند، از جمله NetSurveyor و WiFi Channel Scanner برای ویندوز، و  Network Signal Info برای تبلت ها و گوشی های هوشمند آندرویدی می توان نام برد.

کاری که شاید به سختی علم موشک باشد: انتخاب کانالی با کمترین ازدحام برای به دست آوردن بالاترین کارایی و دامنه  Wi-Fi. این ایده خوبی است که محیط خود را هر از یک یا دو ماه بررسی مجدد کنید برای اطمینان از اینکه  کانالی که شما از آن استفاده میکنید هنوز کانالی با کمترین شلوغی و ازدحام است. این تصور اشتباست که شبکه های اطراف ما ثابت باقی خواهند ماند.

 

در ایالات متحده، ۱۱ کانال برای شبکه Wi-Fi در دسترس بر روی باند فرکانس ۲٫۴GHz وجود دارد، اما تنها سه عدد از اینها – کانال های ۱، ۶ و۱۱ با هم تداخل ندارند. در این فرکانس مابقی کانال ها با هم هم پوشانی و تداخل دارند.

کانال های در دسترس بیشتری بدون مشکل همپوشانی و تداخل بر روی باندی با فرکانس ۵GHz وجود دارد، بنابراین گرایش و تمایل کمتری به شلوغی و ازدحام بین کانالها دارند. اگر تمام تجهیزات و وسایل مربوطه شما آن فرکانس را پشتیبانی کند، برای استفاده در تمام دستگا های رسانه ای این باند می تواند بهترین باشد.

نکته شماره ۳: فرم ویر روتر Wi-Fi خود را به روز رسانی (آپدیت) کنید.

سازنده های روتر به صورت دوره ای نسخه های جدید فرم ویر(سفت افزار) که می تواند امنیت روتر را بهبود بخشد و اجرا و عملکرد آن را سریعتر کند، در سایت کارخانه به اشتراک میگذارند .

اگر یک روال ماهانه برای بازدید از وب سایت سازنده روتر خودتان را مقرر کنید، می توانید از انتشارهای جدید فرم ویر با خبر شوید. برخی روترها در رابط کاربری خود یک نر م افزار برای این که این کار ساده تر انجام گیرد، قرار داده اند.

دستورالعمل  سازنده برای به روز رسانی فرم ویر روتر را دنبال کنید.

 

شماره نکته ۴: سیستم عامل آداپتور Wi-Fi خود را به روز رسانی کنید.

برای اتصال به شبکه دو طرف وجود دارد: میزبان (نقطه دسترسی بی سیم) و سرویس گیرنده (یک آداپتور در داخل کامپیوتر شما و یا یک دستگاه که شما از طریق پورت USB آن را پلاگین کرده اید).

شرکت هایی که آداپتور Wi-Fi را می سازند گاهی اوقات آپدیت درایور و فرم ویر آن را انتشار می دهند، دقیقا مثل همان کاری که تولید کنندگان روتر انجام می دهند. بنابراین هر زمان که شما برای فریم ویر جدید روتر را بررسی می کنید، همین کار را برای آداپتور کلاینت خود انجام دهید.

نکته شماره ۵: به سیستم عامل های جایگزین توجه و دقت ویژه کنید.

برخی روترها از سیستم عامل های جایگزین پشتیبانی می کنند. منظور از سیستم عامل جایگزین، سیستم عاملیست که توسط یک نهاد و موسسه غیر از سازنده روتری که شما از آن خریداری کرده اید، انتشار داده شده است.

سیستم عامل های جایگزین _ به عنوان مثال، DD-WRT شناخته شده ترین هستند،_ عملکرد و امکانات سخت افزاری بالاتری را ارائه  می دهد که ممکن است سیستم عامل اصلی کارخانه سازنده این قابلیت ها را نداشته باشد.

اگر شما در این مسیر جایگزینی سیستم عامل افتادید، آگاه باشید که شما به احتمال زیاد دیگر قادر به استفاده از پشتیبانی های فنی سازنده نیستید چونکه شما اساسا محصول را تغییر داده اید.

در اغلب موارد، به هرحال، اگر شما را به یک مشکل برخوردید که نمی توانید خودتان آن را حل کنید، باید قادر به نصب مجدد سیستم عامل کارخانه باشید.

نکته شماره ۶: یک روتر دست دوم به اصطلاح دور افتاده را میتوان به عنوان یک نقطه دسترسی بی سیم یا یک ریپیتر(تکرار کننده امواج) مجددا پیکر بندی کرد.

تقریبا هر روتر قدیمی را می توان پیکربندی مجدد کرد که به عنوان یک AP بی سیم عمل کند. راهنمای کاربر را چک کنید ، برای فهمیدن نحوه برنامه ریزی برای استفاده از دستگاه های خاص،  وارد سیستم عامل روتر شوید.

 

بهترین استراتژی این است که یک کابل اترنت را از روتر اصلی خود به محلی که شما می خواهید نقطه دسترسی بی سیم جدید را تنظیم کنید، وصل کنید.

راه حل دیگر می تواند استفاده از یک جفت از گره POWERLINE است: اول به روتر خود متصل  شوید و مرحله بعد به جایی که شما می خواهید نقطه دسترسی بی سیم خود را تنظیم کنید، نزدیک شوید.

جایگزین سوم این است که روتر Wi-Fi قدیمی را  که به عنوان یک تکرار کننده بی سیم عمل کند، پیکربندی مجدد کنید. در اینجا دوباره، راهنمای کاربر سخت افزاری را برای دیدن اینکه آیا دستگاه از این نوع حالت عملکرد پشتیبانی میکند و چگونه باید آن را فعال کنید، بررسی کنید.

نکته شماره ۷: آداپتور Wi-Fi USB خود را به یک کاردل (جاتلفنی) متصل کنید.

برخی آداپتورهای Wi-Fi USB با کاردلی که شما را قادر به تغییر درقرارگیری و / یا جهت گیری آداپتور می کند، موجود هست. این می تواند به خصوص برای رایانه های شخصی رومیزی که در آن آداپتور ممکن است توسط مانیتور شما بلاک شده باشد یعنی به علت متصل بودن سیستم به مانیتور امکان جابجایی ندارد و یا به دیوار چسبیده شده باشد، مفید باشد.

کاردل USB بسیار ارزان قیمت است، اگر آداپتور شما یکی از آن را نداشته باشد. قطعا یک کاردل با قیمتی کمتر از شش دلار  را می توان یافت. حتی یک چیز ارزان، خرید یک کابل USB نیمه RIDGID جایگزین ارزانتریست. (مطمئن باشید که یک کابل با اتصال USB نر در یک طرف و یک رابط مادگی در طرف  دیگر خرید کرده اید.)

در هر دو دستگاه به شما اجازه داده خواهد شد که آداپتور USB Wi-Fi خود را بالاتر و دورتر از اشیاءی که ممکن است مسیر سیگنال AP بی سیم شما را مسدود کند، قرار دهید.

نکته شماره ۸: ارتقا آنتن Wi-Fi خود روتر

بالاخره استراتژی های زیادی وجود دارد که شما می توانید امتحان کنید، قبل از اینکه شما نیاز باشد مقداری پول زیادی هزینه کنید. اگر روتر شما آنتن هایی قابل ارتقاء دارد مانند سری ASUS RT یا روتر جدید Linksys WRT1900AC، شما می توانید تعویض آنتن های آن با مدل هایی که بهره و نتیجه بالاتری و بهتری را ارائه میدهد، امتحان کنید.

اگر شما دارای یک روتر یا اکسس پوینت بی سیم هستید کهاز آنتن های داخلی استفاده میکند، این استراتژی به وضوح کار نخواهد کرد ، مگر اینکه شما بصورت دستی چیزی به آن لحیم کاری کنید و آنتن را به بیرون انتقال دهید.

نکته شماره ۹: قرار دادن یک توسعه دهنده دامنه های Wi-Fi

قبل از اینکه شما تصمیم به تعویض روتر بی سیم خود بکنید، شما می توانید قرار دادن یک گسترش دهنده دامنه بی سیم در محل مناسب را در نظر بگیرید. این یک راه حل ارزان تر و آسان تر است، اگر چه جنبه های منفی ای وجود دارد، آگاه باشید.

توسعه دهنده دامنه بی سیم سیگنال AP های بی سیم شما را می گیرد و آن را برای بهبود پوشش شبکه شما مجددا منتشر می کند. آنها هنگامی که از اکسس پوینت بی سیم اولیه دارای مسافت مساوی هستند و سرویس گیرنده (ها) در حال تلاش برای رسیدن به آنها هستند، به بهترین نحو کار می کنند.

در این صورت جنبه منفی وجود دارد: اگر توسعه دهنده تنها یک رادیو برای هر باند فرکانس داشته باشد، ظرفیت پذیرش آن به نصف کاهش  پیدا می کند چرا که رادیو باید اطلاعات را از نقطه دسترسی بی سیم دریافت کرده و پس از آن دوباره بفرستد.

شما می توانید از هر نوع توسعه دهنده دامنه با هر نوع اکسس پوینت بی سیم استفاده کنید. به عنوان مثال لازم نیست برای داشتن یک اکسس پوینت ۸۰۲٫۱۱ac یک توسعه دهنده دامنه ۸۰۲٫۱۱ac داشته باشید.

نکته شماره ۱۰: ارتقا روتر یا اکسس پوینت بی سیم

این نکته در آخرین مرحله می آید چرا که آن پیچیده ترین _و گران ترین_ وسیله گسترش دامنه شبکه شما می باشد: یک روتر و یا اکسس پوینت بی سیم جدید بخرید.

جایگزینی قلب شبکه شما می تواند اصطلاحا دردی را در گردن شبکه بوجود بیاورد، چون شما نیاز به تغییر در اطلاعات ورود به سیستم که تمام گیرنده های بی سیم شما، از آن استفاده می کنند ، دارید.

اما اگر شما هنوز از یک روتر ۸۰۲٫۱۱n با فرکانس ۲٫۴GHz چهار یا پنج سال  پیش استفاده می کنید، شما قطعا باید به فکر تغییر آن به  مدل سخت افزاری ۸۰۲٫۱۱ac باشید. این دسته از تجهیزات، خروجی و دامنه فوق العاده ای تحویل می دهند.

ما تعدادی از این دستگاه ها را در دسامبر ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار دادیم، اما روتر Linksys WRT1900AC که مارس ۲۰۱۴ وارد بازار شد بطور مطلق سریع ترین روتری است که شما می توانید بخرید.

لیست فرامین صوتی جستجوی گوگل

بسیاری از ما هر روز بارها از موتور جستجوی گوگل بر روی سیستم های گوناگون استفاده می کنیم و در قدرت و کیفیت نتایج این موتور جستجو شکی نیست. در این پست قصد داریم لیستی از فرامین صوتی برای تلفن های هوشمند را معرفی کنیم. شاید فکر کنید که این دستورها در کشور ما کاربردی نداشته باشد ولی سخت در اشتباهید.

به نقل ازگجت نیوز؛ بسیاری از این دستورات می تواند در کاربردهای روزمره از تلفن، بسیار لدت بخش باشد. همچنین با شروع ارائه اینترنت پر سرعت توسط سایر اپراتور های کشور این دستورات صوتی می تواند در هر مکانی به یاری ما بیایند.البته در این لیست دستوراتی که در کشور ما پشتیبانی نمی شود، حذف شده است. دقت کنید که فعلاً شرکت  گوگل از زبان پارسی پشتیبانی نمی کند و کلیه دستورات زیر باید با زبان انگلیسی یا سایر زبان های پشتیبانی شده توسط گوگل بیان شوند.

دستورات اطلاعات عمومی

• How old is [نام شخص]?
• برای جستجوی سن افراد استفاده می شود
• Where was [نام شخص یا شرکت] born?
• مکان تولد اشخاص یا شرکت ها
• Define [کلمه] (Or “What does [کلمه یا عبارت] mean?”)
• معنی کلمه یا عبارت در زبان انگلیسی
• What time is it in [نام شهر]?
• زمان کنونی در شهر مورد نظر
• Search for [عبارت جستجو]
• جستجوی گوگل
• Show me pictures of [عبارت جستجو]
• جستجوی عکس گوگل
• Do I need an umbrella today? What’s the weather like? What’s the weather in [نام شهر] [زمان]?
• پیش بینی آب و هوا در شهر مورد نظر  و زمان مورد نظر بعنوان مثال در آخر هفته
• What’s [182 yards] in [miles]? What is [12 ounces] in [liters]?
• تبدیل واحد ها به هم
• What’s [135] divided by [7.5]?
• استفاده از گوگل بعنوان ماشین حساب

دستورات کنترل دستگاه

• Open [نام نرم افزار یا آدرس اینترنتی]
• نرم افزار یا آدرس اینترنتی را باز می کند
• Take a picture (“Take a photo” also works)
• عکس گرفتن توسط دوربین دستگاه
• Record a video
• شروع به فیلمبرداری توسط دوربین دستگاه

دستورات ارتباطی

• Call [نام شخص]
• برقراری تماس صوتی با شخص
• Text [نام شخص]
• فرستادن پیام کوتاه به شخص
• Send email to [نام گیرنده], subject, [موضوع], message, [متن پیام]
• فرستادن ایمیل به شخص

 دستورات  سرگرمی

• Next Song / Pause Song
• رد کردن آهنگ، متوقف کردن پخش
• Play [نام آهنگ]
• پخش کردن آهنگ مورد نظر

دستورات مسیریابی

• Where is the nearest [نام رستوران]?
• پیدا کردن رستوران های نزدیک به خود
• Navigate to [نام محل]
• یافتن مکان خاص
• Directions to [نام مکان]
• اطلاعات مسیریابی به مکان مورد نظر
• Where is [نام مکان]?
• یافتن مکان در نقشه
• How do you say [نام عبارت] in [نام زبان]?
• ترجمه عبارات در زبان های مختلف
• What is [50,000 yen] in [dollars]?
• تبدیل واحد های پولی

سایر دستورات هوشمند

• Set an alarm for [6:30 am]
• تنظیم زنگ بیدار باش
• Set a timer for [20 minutes]
• تنظیم تایمر
• Create a calendar event: [Dinner with Glenda, Saturday at 9pm.]
• تنظیم یک جلسه در تقویم
• Remind me to [buy coffee at 7am]
• تنظیم یک یادآور
• Make a note: [متن یادداشت]
• تهیه یک یادداشت

چگونه آیفون یا آیپد خود را آماده دریافت iOS 8 کنیم

اپل قرار است آخرین نسخه از سیستم عامل معروف موبایل خود یعنی iOS 8 را حداکثر تا چند هفته دیگر به صورت عمومی منتشر کند. اگر یک دستگاه مبتنی بر سیستم عامل iOS دارید در این مطلب با زومیت همراه باشید تا شما را از آماده بودن دستگاه‌تان برای دریافت این آپدیت مطمئن کنیم. 

به نقل اززومیت؛ تا کنون اپل ۸ نسخه اصلی از سیستم عامل موبایل iOS را معرفی کرده است که آخرین آن در کنفرانس WWDC خرداد ماه بود. در آخرین نسخه iOS بهبود‌هایی در دستیار صوتی سیری، اپلیکیشن سلامتی، اعلان‌های تازه‌سازی شده و بسیاری دیگر از تغییرات ریز و درشت وجود دارد.

حال که اطمینان داریم تا چند هفته دیگر iOS 8 برای دستگاه‌های مختلف شرکت اپل عرضه خواهد شد، بهترین زمان همین حالا است که مطمئن شویم آیفون یا آیپد ما آماده دریافت این آپدیت اصلی و جذاب باشد. راهنمایی‌های این مطلب به شما کمک خواد کرد که تا حد ممکن راحت‌تر از iOS 7 به iOS 8 مهاجرت کنید.

سازگاری دستگاه خود را بررسی کنید

اگر هنوز آیپد اول و آیفون 4 دارید بهتر است که دستگاه خود را به روز کنید و یک دستگاه جدید بخرید چون همه دستگاه‌های اپل برای دریافت iOS 8 سازگاری ندارند، که این دو دستگاه از آن جمله‌اند. کمپانی اپل می‌گوید این دستگاه‌ها آپدیت بعدی را دریافت خواهند کرد: آیفون 4s، آیفون 5، آیفون 5s، آیفون 5c، آیپد 2، نسل سوم و چهارم آیپد، آیپد ایر، نسل پنجم آیپاد تاچ، آیپد مینی نسل اول و آیپد مینی با صفحه نمایش رتینا (آیپد مینی نسل دوم).

کمی فضا خالی کنید

بسته آپدیتی iOS 7 نزدیک به 700 مگابایت بستگی به دستگاه شما حجم داشت، با اینحال کاربران برای نصب آپدیت بعدی (iOS 8) نیاز دارند تا حداقل ۳ گیگابایت فضای دستگاه خود را آزاد کنند. اگر انتظار داشته باشیم که iOS 8 نیز به همین مقدار فضای حافظه نیاز داشته باشد، همین الان بهترین وقت برای خالی یا آزاد کردن این مقدار فضا بر روی دستگاه شما است.

پیشنهادی که می‌توان داشت در رتبه اول حذف کردن اپلیکیشن‌هایی است که بلا استفاده در دستگاه مانده‌اند (بر روی آیکون اپلیکیشن انگشت خود را نگه دارید، زمانی که اپلیکیشن شروع به لرزیدن کرد آن را به شکل X برسانید)، انتقال تصاویر به iCloud یا هر سرویس ابری دیگری نظیر دراپ‌باکس یا گوگل درایو می‌تواند پیشنهاد دوم ما باشد. همچنین می‌توانید تصاویر و فیلم‌های خود را به کامپیوتر شخصی خود انتقال دهید تا اینکه بخواهید خاطره‌های قدیمی را حذف کنید.

آیفون یا آیپد را به وسیله کابل USB به کامپیوتر متصل کنید، سپس بر روی مک یا مک‌بوک با استفاده از iPhoto همه یا بخشی از تصاویر را به کامپیوتر منتقل کنید. در سیستم‌های ویندوزی، به My Computer بروید، دستگاه خود را در زیر بخش Portable Devices انتخاب کنید، بر روی پوشه DCIM کلیک کنید و در نهایت هر تصویر یا ویدیو را با کشیدن و رها کردن فایل‌ها، به سیستم خود انتقال دهید.

اگر می‌خواهید مشاهده کنید که چقدر فضای خالی بر روی دستگاه دارید، به تنظمات دستگاه iOS وارد شوید، بر روی General تپ کنید و سپس Usage را انتخاب کنید.

آپدیت‌های جدید را بررسی کنید

احتمال دارد که به تازگی آی‌دیوایس شما آپدیتی را دریافت کرده باشد اما از آن مطلع نشده باشید. برای نصب کردن iOS 8 دستگاه شما باید حتما بر روی آخرین آپدیت نرم‌افزاری سیستم عامل iOS قرار داشته باشد. پس برای راحت کردن خیال خودتان هم که شده به تنظیمات دستگاه بروید، بر روی General تپ کنید و Software Update را انتخاب کنید.

همچنین لازم است که قبل از آپدیت کردن به iOS 8 هر آپدیتی که برای اپلیکیشن‌های دستگاه آمده است را نصب کنید. در واقع اینکار برای اطمینان از کار کردن صحیح آن بعد از انتقال به نسخه بعد iOS است.

از دستگاه نسخه پشتیبان تهیه کنید

با اینکه در زمان آپدیت به نسخه‌های بزرگ و اصلی iOS احتمال بر خوردن به مشکلات عمده بعید است، اما همیشه ایده‌ای خوب است که قبل از آپدیت کردن، از دستگاه نسخه پشتیبان یا بکاپ تهیه کنیم.

برای گرفتن نسخه پشتیبان از دستگاه، شما دو راه پیش رو دارید. اولین آن آیتونز است که فایل پشتیبان را در کامپیوتر شما ذخیره می‌کند. برای انجام دادن این روش باید حتما آخرین نسخه آیتونز را بر روی سیستم خود نصب داشته باشید. آیفون یا‌ آیپد را با کابل USB به کامپیوتر متصل کنید، سپس دستگاه خود را انتخاب کنید و در بالای منو بر روی تب Summary کلیک کنید. مطمئن شوید که کامپیوتر شما انتخاب شده باشد و بعد از آن بر روی "Back Up Now" در بخش راست تصویر کلیک کنید (شبیه به شکل بالا). اگر می‌خواهید نسخه پشتیبان به سرویس ابری اپل وارد شود، گزینه iCloud را که در بالای گزینه This Computer قرار دارد، انتخاب کنید.

اطلاعات موجود در گوشی همچنین می‌توانند به شکل مستقیم از دستگاه iOS شما به سرویس iCloud بروند و در آن جا ذخیره شوند. برای انجام اینکار مطمئن شوید که وای‌فای دستگاه فعال است، به تنظیمات بروید، iCloud را انتخاب کنید و بر روی Storage & Backup کلیک کنید. در این روش می‌توانید انتخاب کنید که کدام فایل یا تنظیمات در سرویس ابری iCloud ذخیره شود. همین که انتخاب‌های خود را انجام دادید، به پایین صفحه بیایید و بر روی گزینه "Back Up Now" تپ کنید.

کلام آخر

همانطور که در گذشته نیز شاهد بوده‌ایم، گاهی اوقات این آپدیت‌های بزرگ می‌توانند برای دستگاه‌های قدیمی مشکلاتی را به همراه بیاورند. برای مثال کاربران آیفون 4 زمانی که به iOS 7 دستگاه را آپدیت کردند با مشکلاتی عملکردی و کوتاه شدن عمر باتری دستگاه مواجه شدند. همه ما چیز‌های جدید را دوست داریم اما بهتر است اگر آیفون 4s یا آیپد 2 در اختیار دارید یک یا دو هفته پس از انتشار رسمی آپدیت iOS 8 صبر کنید تا مشکلات مختلف آن سریعا رفع شود. این کار‌ها باعث می‌شود از برخی مشکلات که ممکن است هنگام بروزرسانی به نسخه بعدی iOS با آن مواجه شوید در امان بمانید.

پنج قابلیت جدید و جالب در ویندوز فون 8.1

مایکروسافت به سرعت در حال ایجاد تحول و بهبود سیستم عامل موبایل خود است و این موضوع را به خوبی میتوان از سرعت تحولاتی که در وین فون در حال شکل گیری است شناخت و درک کرد. قابلیت های جدید وین فون منجر به آن شده است که از هم اکنون برخی از کارشناسان آن را یک سیستم عامل مطح و محترم طی یکسال آینده برای بازار موبایل ببینند.

به گزارش «تابناک» ویندوز فون 8.1 اکنون مدتی است که در دسترس کاربران قرار گرفته است و امکانات جدیدی را در راستای سر وسامان دادن به زندگی دیجیتال و آنلاین کاربران ارائه نموده است.

امروز میخواهیم شما را با چند نمونه از این قابلیت های جدید و جالب در وین فون 8.1 آشنا کنیم که این سیستم عامل را تا حد زیادی به خط سیر اندروید و iOS نزدیک کرده است.

البته تعدادی از این قابلیت ها پیش از این نیز در وین فون 8 وجود داشتند اما مایکروسافت به سرعت و البته خیلی خوب اقدام به بهبود و گسترش دادن آنها کرده است. اما تعدادی دیگر تماما قابلیت های جدید هستند که به کار گیری آنها لذت کار با سییستم عامل موبایل مایکرسافت را دو چندان میکند:

فرستادن مستقیم تماس ها به پست صوتی

یکی از این قابلیت های جدید امکان فرستادن مستقیم تماس ها به پست صوتی یا Voicemail است. به این صورت که اگر در جلسه ای قرار دارید و یا در حال حاصر به هر ترتیب قادر به پاسخگویی به تماس نیستید اکنون میتوانید با انتخاب گزینه Ignore تماس را رد کنیدو گوشی وین فون شما این تماس را مستقیما به پست صوتی – در صورت فعال بودن – ارسال میکند:

پاسخ سریع با یک پیام متنی

همچنین اکنون رد کردن تماس ها به شیوه ای دیگر نیز در وین فون سر وس سامان داده میشود. اکنون در وین فون 8.1 این قابلیت وجود دار که با تنظیم یک پیام متنی تماس رد شده و مخاطب مورد نظر را از شرایط فعلی خود آگاه سازید. برای تنظیم این قابلیت در قسمت Phoneگوشی خود از منو گزینهSettings را انتخاب کنید و گزینه Text Replay را به حالت On در آورید و سپس متن مورد نظر خود را در قسمت مربوطه وارد نمایید:

دانلود نقشه ها برای استفاده Offline

اگر قرار است به منطقه ای بروید که در آن اینترنت در دسترس شما نیست و یا سرعت اینترنت تا حد زیادی پایین است، امکان استفاده از نقشه های گوشی ممکن نیست، مگر آنکه قبلا آنها را دانلود کرده باشید:

برای اینکار برنامه Maps را اجرا نمایید و از منو گزینه Settings را برگزینید. سپس ر تنظیمات بر روی دکمه Download Maps کلیک کنید.

همچنین میتوانید این نقشه های دانلود شده را هر چند وقت یکبار بروزرسانی نیز بکنید. برای اینکار در تنظیمات Maps بر روی دکمه Check for Updates کلیک کنید.

به گوشی خود کلمات جدید را آموزش دهید!

وین فون از یک ویرایشگر املای ذاتی برخوردار است که به شما در وارد کردن صحیح کلمات در حیت تایپ کردن کمک فراوانی میکنداما مواقعی پیش می آید که شما قادر به یافتن کلمه مورد نظر خود در واژه نامه این ویرایشگر نیستید. جای نگرانی نیست! به سادگی قادر هستید که این کلمات جدید را به واژه نامه وین فون خود اضافه کنید.

وین فون زمانی که با کلمات ناآشنا برخورد میکند آنها را با یک خط مواج قرمز مشخص میکند. اگر املای کلمه صحیح است کافی است بر روی آن واژه مورد نظر ضربه بزنید تا انتخاب شود و سپس از میان گزینه ها، گزینه مربوط به اضافه کردن واژه مورد نظر را انتخاب کنید:

رصد میزان استفاده از داده ها بر روی سیستم عامل

وین فون 8.1 به یک قابلیت خیلی خوب به نام Data Sense مجهر شده است که مار و اطلاعات دقیق را در خصوص میزان استفاده گوشی هوشمند شما از اینترنت در اختیارتان قرار میدهد:

برای دیدن این آمار و اطلاعات به Settings> Data Sense مراجعه کنید. در اینجا حتی قادر خواهید بود که با ضربه زدن بر روی دکمه Set limit میزان استفاده خود از حجم ترافیکی اینترنت را مشخص کنید.

این قابلیت ها در وین فون منجر به ان شده است که این سیستم عامل روز به روز به رقبای جدی خود یعنی iOS و اندروید نزدیک تر شود. الته همه اینها صرف نظر از خلاقیت ها و کارایی هایی است کهCortana برای کاربران وین فون دارد!

۶ نکته‌ در خصوص لینوکس که هر کاربر ویندوز باید بداند

لینوکس طی چند سال اخیر پیشرفت‌های بزرگی به خود دیده و روز به روز به جایگزین مناسبی برای کاربران سیستم‌عامل‌هایی نظیر ویندوز تبدیل شده است. اگر شما از ویندوز خسته شده‌اید، مایل به پرداخت هزینه برای نسخه‌های جدید ویندوز نیستید، یا حتی هنوز از ویندوز XP استفاده می‌کنید، به هیچ وجه ضرری نخواهد داشت اگر نیم نگاهی نیز به لینوکس داشته باشید.

اگر هنوز هم در شک و دو دلی برای آزمایش لینوکس به سر می‌برید، در اینجا ۶ رازی که ممکن است در مورد این سیستم‌عامل ندانید را گردآوری کرده‌ایم تا نقطه‌ی شروع بهتری در اختیار داشته باشید. دانستن این ۶ مورد موجب می‌شود احساس راحتی بیشتری در خصوص امتحان کردن لینوکس داشته باشید و اندکی نور به این دنیای ناشناخته تابیده شود. همچنین لازم به ذکر است که این سیستم‌عامل بصورت دقیق‌تر گنو/لینوکس نام داشته و «گنو» علاوه بر تشکیل بخشی از قسمت‌های اساسی سیستم، در حقیقت فلسفه‌ی آزادی نرم‌افزار است که ماهیت وجودی این سیستم‌عامل را شکل می‌دهد. بنابراین توصیه می‌کنیم در صورت تمایل در خصوص آن اندکی تحقیق کنید. اما در این مقاله، برای سادگی بیشتر، کل سیستم‌عامل را لینوکس می‌نامیم و کلمه‌ی «لینوکس» در اینجا تنها به کرنل اشاره ندارد.

می‌توان لینوکس را بدون ریسک در محیط زنده آزمایش کرد

 یکی از کاربردی‌ترین توانمندی‌های لینوکس، در این مساله خلاصه می‌شود که کاربر قادر است بدون نصب آن بر روی سیستم و اعمال هیچ تغییری، با قرار دادن دیسک یا بارگذاری از روی حافظه فلش، آن را بر روی محیط زنده مورد آزمایش قرار دهد. در این حالت کافی است ایمیج توزیع لینوکس مورد نظر خود را (که قابلیت دیسک زنده در آن تعبیه شده باشد) بر روی یک حافظه‌ی USB رایت کرده و سپس آن را همچون CD/DVD نصب ویندوز بوت کنید. پس از بوت شدن لینوکس، به شما دو گزینه یکی برای ورود مستقیم به مراحل نصب و دیگری برای استفاده‌ی آزمایشی از دیسک زنده و آشنایی با محیط توزیع ارائه می‌شود که بنا بر انتخاب خود می‌توانید از آن‌ها بهره ببرید. زمانی که محیط زنده را انتخاب می‌کنید، میزکار پیش‌فرض سیستم‌عامل درست همانند زمانی که بر روی حافظه‌ی فلش یا بر روی سیستم نصب شده باشد در حافظه‌ی رم بارگذاری خواهد شد. در این مرحله شما می‌توانید همه‌ی بخش‌های سیستم‌عامل را بدون نگرانی از بابت ایجاد هرگونه مشکل در سیستم خود مورد استفاده و آزمایش قرار دهید. البته در نظر داشته باشید که در صورت وارد شدن به پارتیشن‌های ویندوز هرگونه حذف یا تغییر در فایل‌ها که توسط خودتان صورت گیرد در سیستم نیز اعمال خواهد شد. این موضوع، دیسک زنده‌ی لینوکس را به ابزاری بسیار کارآمد برای رفع مشکل و نجات سیستم در زمانی که سیستم‌عامل اصلی با مشکل مواجه شده تبدیل می‌کند. بنابراین همراه داشتن یک دیسک زنده‌ی لینوکس می‌تواند در موارد حساس کمک بسیار بزرگی برای شما باشد.

در دیسک زنده شما آزاد هستید که هر تعداد اپلیکیشن که دوست داشته باشید نصب کنید، تنظیمات سیستم‌عامل را دستکاری کرده و زیر و بم محیط کاربری را پیش از نصب واقعی بر روی دستگاه امتحان کرده و بر آن مسلط شوید. تمام این تغییرات تنها در حافظه‌ی رم شما ذخیره خواهند شد و همگی به محض بارگذاری مجدد سیستم به حالت اول باز خواهند گشت. این شیوه همچنین راهکار بسیار مناسبی برای امتحان کردن سازگاری سخت‌افزارها است چرا که دیسک زنده، همان تجربه‌ی کاربری کامل را که پس از نصب دریافت خواهید کرد در اختیار شما می‌گذارد. بنابراین چک کردن اینکه آیا همه چیز به خوبی در سیستم جدید کار خواهد کرد به سادگی آب خوردن خواهد بود. البته این روزها احتمال اینکه یک قطعه‌ی سخت‌افزاری آنگونه که انتظار می‌رود عمل نکند بسیار اندک است.

نیاز به نصب و تنظیم درایورها نادر است

احتمالا از خود می‌پرسید که «چطور بدون نصب کردن درایورها قرار است سخت‌افزار خود را در لینوکس آزمایش کنیم؟» لازم است بدانید که ساختار لینوکس (کرنل) کاملا از ویندوز متفاوت است. یکی از این وجه تمایزها در این مساله نهفته که درایورها در لینوکس بخشی از کرنل بوده و همراه با هسته ارائه و بروزرسانی می‌شوند؛ در حالی که در ویندوز، درایورها در فضای کاربری نصب می‌شوند. بنابراین در لینوکس درایورها بدون نیاز به دخالت کاربر از پیش آماده‌سازی شده‌اند و تقریبا همه سخت‌افزارها شناسایی خواهند شد. وب‌کم، میکروفون، چیپ‌ست وایرلس، کارت گرافیک، کارت صدا، کارت‌خوان SD، همه و همه به محض اینکه لینوکس را بر روی سیستم اجرا کنید آماده ی فعالیت هستند. بنابراین نیاز به نصب دستی یک درایور یا شناخته نشدن یک سخت‌افزار در لینوکس بسیار نادر است.

در صورتی که از توزیع اوبونتو یا یکی از توزیع‌های مبتنی بر آن استفاده کنید، یک ابزار مخصوص نیز برای نصب سخت‌افزارهایی که درایور آن‌ها نیاز به نصب دستی داشته باشد در اختیارتان قرار خواهد داشت. این ابزار هر درایور اختصاصی و انحصاری که برای سخت‌افزارهای شما در دسترس باشد را نیز به شما نشان خواهد داد تا اگر کارت گرافیک شما با درایور پیش‌فرض، کند به نظر می‌رسد یا در اتصال به وایرلس مشکلی دارید، بتوانید تنها با یک کلیک از درایورهای جایگزین بهرمند شوید.

جایگزین مناسب برای اغلب برنامه‌ها وجود دارد

 یکی دیگر از نگرانی‌های کاربران ویندوز، نرم‌افزارهایی است که در سیستم‌عامل مایکروسافت مورد استفاده قرار می‌دهند اما با مهاجرت به لینوکس از آن‌ها بی بهره خواهند بود. اگرچه این موضوع صحت دارد که بسیاری نرم‌افزارها فقط برای پلتفرم مایکروسافت تولید شده‌اند و بسیاری نسخه‌ی لینوکسی ندارند، اما برنامه‌های جایگزین بسیار مناسب و گاه با قدرت بیشتری برای به انجام رساندن نیازهای کاربران در لینوکس وجود دارد. برای هر نوع از نرم‌افزارها بطور قطع جاگزین‌هایی خواهید یافت؛ حتی برای نرم‌افزارهای CAD. در حقیقت تنها نرم‌افزارهای بسیار تخصصی هستند که ممکن است هیچ جایگزینی در لینوکس نداشته باشند، همانگونه که برای بسیاری نرم افزارهای فنی و علمی لینوکس که کاربردهای فراتخصصی دارند نمونه‌ی مشابهی در ویندوز یافت نخواهد شد. اما مساله این است که چنین مساله‌ای در خصوص نیازهای اغلب کاربران صدق نمی‌کند.

حالت مشابهی در خصوص بازی‌ها نیز صادق است. طی چند سال گذشته پلتفرم لینوکس آبستن اتفاقات بزرگی در حوزه‌ی بازی‌های رایانه‌ای بوده است. استیم تلاش دارد این پلتفرم را بعنوان قطب بعدی بازی‌های رایانه‌ای معرفی کرده و به رقابت با کنسول‌های بازی بپردازد. در همین راستا شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی از آمادگی خود برای ورود به این پلتفرم سخن گفته‌اند و هم‌اکنون تعدادی از بازی‌های رده AAA به این اکوسیستم پورت شده‌اند. کلاینت استیم در لینوکس در برگیرنده‌ی لیست رو به افزایش بسیاری بازی‌های محبوب بوده و ارائه‌کنندگان کوچک‌تری نظیر GOG.com نیز کار بر روی ارائه‌ی بازی‌ها در لینوکس را آغاز کرده‌اند. البته برای به بلوغ رسیدن این اکوسیستم در حیطه‌ی بازی‌های رایانه‌ای چند سالی باید منتظر ماند اما با در نظر گرفتن بازده عالی و بنچمارک‌های بدست آمده در این سیستم‌عامل که باعث شده عده‌ای آن را بهینه‌تر از ویندوز در این حیطه بدانند، آینده‌ی روشنی را پیش روی آن قرار داده است. اگر بازی مورد علاقه‌ی شما هم‌اکنون در لیست پشتیبانی لینوکس باشد مسلما غمی نخواهید داشت.

نصب و مدیریت نرم‌افزارها بسیار آسان‌تر است

 و اما یافتن و نصب نرم‌افزارها در لینوکس به چه شکل است؟ بر خلاف ویندوز شما در لینوکس هیچ نیازی به زیر و رو کردن اینترنت و پکیج‌های نرم‌افزاری برای یافتن برنامه‌های مورد نیاز خود و نصب دستی و تک به تک آن‌ها نخواهید داشت. مسلما همه‌ی شما با مرکزهای نرم‌افزاری نظیر اپ‌استور یا گوگل پلی آشنا هستید. ایده‌ی یک مرکز و مخزن نرم‌افزاری متمرکز در این پلتفرم‌ها از آنچه که پیش‌تر در لینوکس وجود داشته الگو برداری شده و به محبوبیت قابل توجهی دست یافته است. در لینوکس تمامی برنامه‌ها در مخازن مشخصی قرار گرفته و همگی از طریق مرکز نرم‌افزاری توزیع شما (Software Center در اوبونتو) در دسترس قرار گرفته است. همچون سایر مراکز نرم‌افزاری کافی است نام پکیج مورد نظر را جستجو کرده یا در دسته‌بندی‌های مشخص به جستجو بپردازید؛ سپس با کلیک بر روی کلید نصب تمامی مراحل بصورت خودکار انجام خواهند شد. بررسی‌ها و امتیازات کاربران برای انتخاب بهتر در اختیارتان خواهد بود و جالب‌تر اینکه تمامی بسته‌ها همراه با بروزرسانی سیستم‌عامل بروز خواهند شد و همچون ویندوز نیازی به دانلود و بروزرسانی تک به تک آن‌ها نخواهید داشت. سیستم مدیریت بسته توزیع بصورت خودکار وابستگی‌ها و اولویت نصب پکیج‌ها را تشخیص داده و از هرگونه تداخل و ایجاد اشکال جلوگیری می‌کند.

در موارد نادری که برنامه‌ای به دنبالش هستید را در مرکز نرم‌افزاری نمی‌یابید، می‌توانید در وب به جستجو پرداخته و ببینید آیا پکیجی برای نصب ارائه شده، مخزن اضافی برای آن در نظر گرفته شده یا خیر. با افزودن مخزن‌ها که دستورالعمل ساده و سرراستی هم دارند مرکز نرم‌افزاری متوجه خواهد شد که برنامه‌ی مورد نظر شما را از چه مسیری باید دریافت و بروزرسانی کند. به این شیوه در عوض نصب دستی پکیج نظیر ویندوز، برنامه را از طریق سیستم نصب کرده تا در آینده نیازی به بروزرسانی دستی آن نباشد. فقط لازم است در مطلع باشید که دو فرمت اصلی و غالب برای پکیج‌های نرم‌افزاری لینوکس وجود دارد که شامل deb. و rpm. می‌شوند. توصیه می‌کنیم راه‌حل نصب مستقیم از پکیج را در صورت امکان مورد استفاده قرار ندهید و بر مخازن و مرکز نرم‌افزاری متکی باشید اما در صورتی که مایل به نصب یک پکیج بر روی توزیع خود بودید، لازم است در جریان باشید که deb. مربوط به دبیان، اوبونتو و توزیع‌های مشتق شده از آن‌ها بوده و rpm. مختص اوپن‌سوزه، فدورا، ردهت و امثال آن‌هاست. پیشنهاد می‌کنیم پیش از نصب یک توزیع یا پس از آن، از ماهیت و پایه‌ی اصلی آن با اندکی جستجو مطلع شوید. این تفاوت فرمت بدلیل بهره بردن توزیع‌های مطرح از دو سیستم مدیریت بسته‌ی کاملا متفاوت است؛ اما در مجموع، هر دو مجموعه بسیار مشابه با یکدیگر عمل می‌کنند. در این مورد نیز کافیست فایل را دانلود کرده، دو بار بر روی آن کلیک کنید و نصب آن را به سیستم بسپارید.

در استفاده‌ی عادی از لینوکس، هیچ‌گاه برای نصب نرم‌افزارها مجبور به کامپایل آن‌ها از کد منبع نخواهید بود. البته این مورد کاملا در اختیار شما قرار خواهد داشت اما شایعاتی که اشاره به ضرورت کامپایل برنامه‌ها در لینوکس دارند از ماهیت صحیحی برخوردار نیستند.

شخصی‌سازی از ارکان اصلی لینوکس محسوب می‌شود

به دلیل ماهیت و ساختار ماژولار لینوکس، راه‌های بی پایانی برای شخصی سازی و انتخاب محیط کاربری در اختیار کاربران این سیستم‌عامل قرار دارد. لینوکس از چندین میزکار محبوب که کاملا با یکدیگر متفاوت بوده و هر یک تجربه‌ی کاربری منحصر بفردی ارائه می‌کنند برخوردار بوده و هر یک از این میزکارها نیز بعنوان رابط‌های کاربری، از خصوصیات و قابلیت‌های بخصوصی برای شخصی‌سازی برخوردار هستند. بنابراین محیط کاربری شما می‌تواند کاملا متفاوت از سایر کاربران لینوکس بوده و کاملا بر اساس سلیقه و انتخاب شما شکل گیرد. هیچ انتخابی از سوی تولیدکننده بر شما تحمیل نخواهد شد. از پیش در زومیت به دو میزکار گنوم و KDE اشاره کرده‌ایم و صد البته میزکار یونیتی در اوبونتو را نیز به خوبی می‌شناسیم. همچنین در مقاله‌ای به معرفی مختصر برخی محیط‌های گرافیکی این سیستم‌عامل پرداخیتم. این موارد تنها نمونه‌های کوچکی از انعطاف گرافیکی لینوکس هستند.

ضرورتی برای استفاده از ترمینال وجود ندارد

و اما آخرین راز... این روزها نیاز به ترمینال برای اجرای وظایف و استفاده از لینوکس بسیار نادر است. کاملا قابل درک است که کاربران عادی از استفاده‌ی ترمینال وحشت‌زده خواهند شد؛ خصوصا آن دسته از کاربران که به ویندوز عادت کرده‌اند. اما حقیقت این است که برای استفاده و لذت بردن از لینوکس هیچ نیازی به استفاده از ترمینال یا در شایعات عجیب‌تر، بلد بودن کدنویسی وجود ندارد. مساله اینجاست که بسیاری از افراد که ترس از ترمینال را کنار گذاشته و به آن عادت کرده‌اند، به حدی از استفاده‌ی آن لذت می‌برند که ترجیح‌میدهند اغلب کارها را به این ابزار متنی قدرتمند واگذار نمایند. عیب‌یابی سیستم، اجرای تغییر خاص از راه دور و بسیاری فعالیت‌ها از طریق ترمینال بسیار ساده‌تر و سر راست‌تر بوده و در انجمن‌ها به همین دلیل به‌جای آنکه مسیر گرافیکی طولانی و گیج‌کننده را به کاربر نشان دهند، برای حل مشکلات به ارائه‌ی دستور مشخصی پرداخته و از خروجی ارائه شده به سرعت مشکل را شناسایی کرده یا کاربر را به نتیجه‌ی دلخواه می‌رسانند. بنابراین ترمینال یا خط فرمان، بعنوان یک سلاح قدرتمند در دست کاربران لینوکس بوده و کاملا در کنار محیط کامل گرافیکی و چشم‌نواز قرار دارد و جایگزین آن محسوب نمی‌شود.

در هر حال در صورتی که کاربر لینوکس باشید سرانجام وسوسه خواهید شد دستورهای خط فرمان را یاد گرفته و بر مهارت خود در کار با سیستم بیفزایید. هرگاه که احساس کردید نیاز به بدست آوردن اطلاعات بیشتری در خصوص یک دستور دارید، کافیست عبارت man COMMAND را در ترمینال تایپ نمایید که البته باید کلمه‌ی Command را با دستور مورد نظر خود جایگزین نمایید. با استفاده از این دستور، راهنما و دستورالعمل فرمان مورد نظر به شما نمایش داده خواهد شد.

شما چه رازی را به این لیست اضافه می‌کنید؟

این ۶ مورد باعث کاهش نگرانی شما در خصوص ورود به دنیای ناشناخته‌ی لینوکس خواهد شد. بنابراین ورود به لینوکس به اندازه‌ای که تصور می‌کنید دشوار نیست؛ کافیست نفس عمیق کشیده، دیسک زنده را بوت کرده و به آزمایش و دستکاری آن پرداخته و اندکی در خصوص فلسفه‌ی نرم‌افزارهای آزاد تحقیق کنید. شاید شما نیز از آن دسته باشید که این سیستم‌عامل را محبوب دل خود یافته‌اند.

شما چه راز یا مساله‌ی کمتر گفته شده‌ای را به این لیست اضافه می‌کنید؟ در صورتی که کاربر این سیستم‌عامل بوده و موارد دیگری در ذهن دارید که می‌تواند ورود دیگران به لینوکس را تسهیل کند، آن‌ها را از بخش نظرات با ما و سایر خوانندگان زومیت به اشتراک بگذارید. مسلما موارد ارائه شده توسط شما تکمیل‌کننده‌ی این مقاله خواهند بود.

روش مخفی کردن فایلها و فولدرها در سیستم عامل های مختلف

در سیستم عامل‌های مختلف به صورت پیش‌فرض می‌توان فایل‌ها و پوشه‌های مختلف را پنهان کرد و هیچ نیازی به نرم‌افزار‌های جانبی وجود ندارد. پس اگر از کامپیوتر خود با کسی دیگر به صورت مشترک استفاده می‌کنید یا اینکه می‌خواهید محافظه‌کارانه فایل‌های خود را پنهان نگه دارید، در ادامه با زومیت همراه باشید تا شما را با نحوه مخفی کردن فایل و پوشه در سیستم‌ عامل‌های مختلف آشنا کنیم.

در ابتدا ذکر این نکته لازم به نظر می‌رسد که یک فایل یا پوشه مخفی شده دقیقا همان فایل و پوشه‌ای معمولی و عادی است با این تفاوت که همراه با گزینه "مخفی شدن" تنظیم شده است. برای شروع، با ویندوز این بحث را آغاز می‌کنیم، سپس به سراغ سیستم‌عامل‌های گنو/لینوکس و مشتقات این سیستم عامل می‌رویم و در آخر نیز سری به سیستم عامل محبوب اپل یعنی مک OS X می‌زنیم.

مخفی کردن فایل یا پوشه در ویندوز

به منظور مخفی کردن یک فایل یا پوشه در ویندوز، ویندوز اکسپلورر یا پنجره مرورگر‌های فایل ویندوز را باز کنید و فایل یا پوشه‌ای که قصد مخفی کردنش را دارید پیدا کنید. بر روی آن کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.

در پنجره باز شده و در تب General تیک گزینه Hidden را مطابق شکل زیر بزنید، سپس با زدن OK یا Apply فایل یا پوشه شما مخفی خواهد شد.

ویندوز روش دومی نیز برای مخفی کردن فایل یا پوشه‌ها دارد که با نام "system file" شناخته می‌شود. در واقع این روش به طور کلی جداست که با استفاده از آن فایل‌های سیستمی و پوشه‌ها غیب می‌شوند. این راه‌حل کمی پیچیده‌تر از روش اول است و توصیه می‌کنیم با همین روش اول فایل یا پوشه‌های شخصی خود را مخفی کنید.

ظاهر کردن فایل یا پوشه‌ پنهان شده در ویندوز

برای ظاهر کردن فایل یا پوشه در ویندوز 8، در بخش بالایی صفحه بر روی تب View کلیک کنید و در بخش show/hide تیک گزینه Hidden items را بزنید تا فایل یا پوشه‌های مخفی شده با ظاهری شفاف ظاهر شوند تا به راحتی می‌توانید بفهمید که کدام یک مخفی و کدام به صورت معمولی قابل رویت هستند.

در ویندوز 7، بر روی دکمه Organize در نوار ابزار بالای صفحه کلیک کنید و گزینه Folder and search options را انتخاب کنید.

به تب View بروید و گردی گزینه Show hidden files, folders, and drives را مطابق شکل زیر پر کنید. بر روی OK یا Apply کلیک کنید تا تغییرات ذخیره شوند و فایل‌های پنهان شده ظاهر گردند.

پنهان کردن فایل یا پوشه در سیستم عامل‌های گنو/لینوکس

روش پنهان کردن فایل‌ها و پوشه در سیستم عامل گنو/لینوکس بسیار ساده است و برای اینکار لازم است تنها یک نقطه را در ابتدای اسم هر چیزی که می‌خواهید پنهان شود بگذارید. برای پنهان کردن فایل یا پوشه‌، به تنظیمات تغییر نام آن بروید و یک نقطه را در ابتدای اسم فایل یا پوشه دلخواه خود بگذارید. برای مثال شما یک پوشه با نام Secrets دارید، حالا برای مخفی شدن نام آن را به Secrets. (یک نقطه در ابتدای نام) تغییر می‌دهید. مدیریت کنند‌های فایل و دیگر ابزار‌ها از این به بعد این پوشه را به صورت پیش‌فرض نشان نمی‌دهد.

همانطور که خودتان اطلاع دارید سیستم عامل اندروید نیز یکی از مشتقات سیستم عامل گنو/لینوکس محسوب می‌شود، پس همین روش در اندروید نیز کار خواهد کرد و بدون هیچ اپلیکیشنی می‌توانید در فایل منیجر اندروید فایل یا پوشه‌ها را مخفی کنید.

ظاهر کردن فایل یا پوشه در سیستم‌عامل‌های گنو/لینوکس

برای ظاهر کردن فایل‌های مخفی به فایل منیجر لینوکس خود بروید و بر روی تب بالایی View کلیک کنید و سپس گزینه Show hidden را انتخاب کنید. میانبر دیگری که در توزیع‌های دیگر گنو/لینوکس مبتنی بر گنوم برای ظاهر کردن فایل‌ها و فولدر‌های مخفی شده وجود دارد کلید ترکیبی Ctrl+H است. اگر این دو دکمه بر روی کیبورد خود را همزمان فشار دهید فایل‌ها و فولدر‌های مخفی شده ظاهر خواهند شد.

همانطور که در تصویر زیر نیز مشاهده می‌کنید با انجام اینکار تمام فایل‌ها یا فولدر‌هایی که با یک نقطه در ابتدای نام‌شان مخفی شده بودند، قابل رویت شده‌اند.

شما حتی می‌توانید در منوی کلیک راست برای باز کردن بخش‌های مختلف نیز فایل‌های مخفی آن قسمت را ظاهر کنید. برای این منظور در اوبونتو یا هر توزیع دیگر لینوکس مبتنی بر گنوم، بر روی بخش دلخواه کلیک راست کنید و گزینه Show Hidden Files را انتخاب کنید.

مخفی کردن فایل یا پوشه در مک OS X

مک نیز از ویژگی گذاشتن کاراکتر نقطه برای پنهان کردن فایل‌ها و پوشه‌های مختلف پشتیبانی می‌کند اما ویژگی دیگری با نام "hidden" وجود دارد که این سیستم عامل از آن نیز پیروی می‌کند. البته در مک برای پنهان یا ظاهر کردن فایل و پوشه‌ها کمی کارمان سخت‌تر است پس با دقت در ادامه با ما باشید.

برای پنهان شدن پوشه یا فایلی که می‌خواهید، گذاشتن یک نقطه در ابتدای آن را امتحان کنید تا مک به شما بگوید: "این نام به سیستم تعلق دارد". به غیر از این روش دیگر هیچ راهی در رابط گرافیکی مک برای مخفی کردن فایل‌ها یا پوشه‌ها وجود ندارد، پس باید دست به دامان ترمینال مک شویم که با آن روش دومی برای پنهان کردن فایل‌ها و پوشه‌ها به وجود می‌‌آید.

پنهان کردن فایل یا پوشه توسط یک دستور خیلی ساده در مک قابل اجراست، یک پنجره ترمینال باز کنید (با فشار دادن همزمان دکمه‌های Command +Space)، شیوه کاری آن را به جستجوی Spotlight ببرید و دکمه Enter را فشار دهید.

دستور زیر را در ترمینال وارد کنید، اما Enter را فشار ندهید:

Chflags hidden

مطمئن شوید که پس از نوشتن کلمه hidden یک فاصله گذاشته باشید:

سپس در Finder به دنبال فایل یا پوشه‌ای که قصد مخفی کردنش را دارید بگردید، پس از آنکه پیدا شد با کشیدن آن بر روی ترمینال و سپس آزاد کردنش، مسیر دقیق قرارگیری آن به ترمینال گفته می شود.

حال با فشردن دکمه Enter بر روی کیبورد فایل یا پوشه‌ای که به ترمینال آدرس داده‌اید را مخفی کنید. برای ظاهر کردن پوشه یا فایل نیز با استفاده از دستور "chflags nohidden" فایل‌ها یا پوشه‌های خود را قابل نمایش کنید.

ظاهر کردن فایل یا پوشه‌ها در مک OS X

در مک OS X دکمه‌های ترکیبی وجود دارد که می‌توان فایل‌های مخفی را با آن‌ها ظاهر کرد. تنها لازم است همزمان سه دکمه Shift+ Command + نقطه را فشار دهید تا همه چیز قابل رویت شود. البته به یاد داشته باشید که این دستور فقط در صفحات کوچک باز و بسته شونده سیستم عامل کار می‌کنند، و در خود Finder مک اجرایی نیستند. با اینحال بهترین و آسان‌ترین راه برای ظاهر کردن فایل‌ها و پوشه‌های یک بخش به نظر همین روش است.

در خود Finder نمی‌توان گزینه‌ای گرافیکی برای ظاهر کردن فایل‌های پنهان شده پیدا کرد. به جای آن می‌توانید از دستورات ترمینال استفاده کنید. در ابتدا یک پنجره ترمینال را باز کنید. سپس دستورات زیر را در مک OS X 10.9 Mavericks وارد کنید. با وارد کردن این دستور Finder از این پس همیشه فایل‌های مخفی شده سیستم را به شما نشان می‌دهد و با شروع مجدد آن این تغییر ایجاد می‌شود. شبیه به تصویر زیر به ترتیب این دو دستور را در ترمینال وارد کنید و دکمه Enter را فشار دهید:

defaults write com.apple.finder AppleShowAllFiles TRUE

killall Finder

در نسخه‌های قبلی مک OS X مثل 10.7 Mountain Lion  10.8 ،Lion و 10.6 Snow Leopard نیز همین دستور را باید به کار برد اما بخش ''com.apple.finder" را به "com.apple.Finder" تغییر دهید. در این سیستم‌عامل‌ها حرف F انگلیسی باید به صورت بزرگ نوشته شود.

با وارد کردن این دستورات همانطور که قبلا گفتیم همه فایل‌ها و پوشه‌های مخفی شده نمایش داده می‌شوند. اما برای اینکه متوجه فرق فایل‌های معمولی و فایل‌های پنهان شده شوید، آن‌ها به صورت شفاف نشان داده می‌شوند (مثل شکل زیر).

و برای اینکه دوباره همین فایل‌ها را مخفی کنید دستور زیر را در پنجره ترمینال وارد کنید:

defaults write com.apple.finder AppleShowAllFiles FALSE

killall Finder

به یاد داشته باشید که در نسخه‌های قدیمی مک OS X باید از حرف بزرگ F استفاده کنید، بدین صورت: "com.apple.Finder”

مخفی کردن فایل‌های سیستمی باعث عدم دسترسی مستقیم افراد مختلف به آن فایل‌ها یا پوشه‌ها می‌شود اما هر کسی اگر کمی با سیستم شما کار کند می‌تواند با چند کلیک آن‌ها را ظاهر کند (البته در مک کمی مشکل‌تر است). با اینحال اگر قصد دارید فایل‌های شخصی یا محرمانه خود را رمزنگاری کنید بهتر است از نرم‌افزار‌های انکریپت کننده فایل یا قفل گذار استفاده کنید تا هر کسی نتواند به راحتی به فایل یا پوشه‌های محرمانه شما دسترسی پیدا کند.

نکاتی که هنگام مهاجرت از اندروید به iOS باید بدانیم

به نقل اززومیت؛ وقتی قصد مهاجرت از یک گوشی اندرویدی به آیفون را دارید، فقط گوشی خود را عوض نمی‌کنید بلکه وارد یک اکوسیستم جدید می‌شوید. به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا یک راهنما برای این که چطور پس از خرید یک آیفون اکثر فایل‌ها، متن‌ها و مخاطبین گوشی سابق خود را داشته باشید، تهیه کنیم.

انتقال مخاطبین گوگل، ایمیل، تقویم و متن‌های شخصی

اگرچه آیفون از iOS استفاده می‌کند که سیستم عاملی کاملا متفاوت است، اما با اکانت‌های گوگل به خوبی همگام می‌شود. فقط کافی است تا وارد حساب کاربری خود شوید تا از خدمات اصلی آن بهره‌مند شوید. برای این کار به منوی تنظیمات آیفون رفته و گزینه Mail, Contacts, Calendars را انتخاب نمایید. سپس عبارت Add Account را انتخاب کرده و با استفاده از جی‌میل و رمزعبور خود وارد حساب کاربری خود شوید.

 

در این مرحله از شما خواسته می‌شود تا خدماتی را که می‌خواهید تا با آیفون خود سینک (همگام) کنید، انتخاب نمایید. گزینه‌هایی مانند میل‌ها، مخاطبین، تقویم و نوت‌های شخصی در این مرحله قابل انتخاب هستند.

در نظر داشته باشید که اگر iCloud و حساب گوگل شما هر دو برای نمایش و همگام‌سازی مخاطبین انتخاب شده باشند، مخاطبین جدید، فقط در یکی از این دو مورد که به صورت پیش‌فرض انتخاب شده‌اند، ذخیره می‌شود. شما می‌توانید اکانت پیش‌فرض را از همان قسمت Mail, Contacts, Calendars تغییر دهید.

 

اگر علاقه‌مند هستید تا مخاطبین خود را به iCloud انتقال دهید یا اگر مخاطبین شما در حافظه‌ی داخلی گوشی اندرویدی شما ذخیره شده‌اند، بنابراین شما باید تمام اطلاعات محاطبین خود را Export نموده و بصورت دستی در آیفون خود ذخیره نمایید. خوشبختانه، بسیاری از گوشی‌های اندرویدی قادرند تا مخاطبین را بصورت یک فایل vCard با پسوند .VCF اکسپورت نمایند.

 

برای انجام این کار کافی است تا گزینه اکسپورت کردن را در گوشی اندرویدی خود بیابید. این گزینه در گوشی‌های اندرویدی مختلف در قسمت‌های مختلفی وجود دارد ولی معمولا جایی در تنظیمات موجود در اپلیکیشن مخاطبین می‌توان آن را پیدا کرد. فایل Export شده در حافظه داخلی گوشی اندرویدی شما ذخیره می‌شود. این فایل را از طریق ایمیل برای خود بفرستید و آن را در آیفون خود باز کنید، در این حالت می‌توانید تمامی مخاطبین خود را وارد گوشی آیفون خود نمایید.

 

انتقال پیام‌های متنی و تماس‌های ثبت شده

انتقال پیام‌های متنی از یک گوشی اندرویدی به آیفون کمی نیاز به مهارت دارد. انجام این کار ممکن است ولی یک نکته مهم در این بین وجود دارد. تنها راه انجام این کار استفاده از یک smartphone manager است که هم با اندروید و هم با iOS سازگار باشد. متاسفانه نه گوگل و نه اپل هیچکدام چنین نرم‌افزاری را ارایه نمی‌کنند. یعنی شما باید به یک گزینه سوم اعتماد نمایید که وابسته به اپل و گوگل نیست. می‌گوییم باید اعتماد کنید چرا که از نظر فنی، smartphone manager به هرچیزی که در گوشی شما ذخیره شده باشد، دسترسی دارد، به هرحال آنها نیاز به دسترسی به اطلاعات موجود در گوشی شما دارند تا بتوانند آن‌ها را مدیریت نمایند. اما هیچ تضمینی وجود ندارد تا اطلاعات شخصی شما در سروری در گوشه دیگری از دنیا ذخیره نشود.

 

به هر حال ما با جستجویی در دنیای وب، برخی از این نرم‌افزارها که به نظر قابل اعتماد بودند، پیدا کردیم. فقط یکی از آنها به نام Moborobo موفق شد تا پیام‌های متنی ما را از یک گوشی اندرویدی به آیفونی که جیل بریک نشده بود، انتقال دهد. اولین مرحله این بود که گوشی خود را از طریق USB به یک کامپیوتر وصل کنیم. همچنین نیاز بود تا قابلیت USB debugging را فعال کنیم.

 

سپس در محیط نرم‌افزار Moborobo از تَب Data تمامی پیام‌های خود را به صورت یک فایل XML اکسپورت کردیم. حتما باید از فرمت XML استفاده کنید چرا که طبق آزمایشات ما سایر فرمت‌ها در آیفون ایمپورت (وارد) نمی‌شدند. در مرحله بعد باید آیفون خود را از طریق USB وصل می‌کردیم و فایل XML را در آن وارد می‌کردیم. پس از ریبوت کردن آیفون، تمامی پیام‌های متنی ما در اَپ مسنجر آیفون بودند.

 

انتقال تاریخچه‌ی تماس‌های شما نیز چنین است ولی برای این کار نیاز به یک آیفون جیل‌بریک شده است. برای انجام این کار نیز می‌توانید از Moborobo کمک بگیرید. این نرم‌افزار تاریخچه تماس‌های شما را به فرمت‌های .XLS و .TXT ارایه می‌دهد.

انتقال تصاویر، ویدیوها و آهنگ‌ها

آیا انتقال تصاویر و آهنگ‌ها از یک گوشی اندرویدی به آیفون به سادگی کپی و Paste کردن است؟ نه این‌طور نیست. عکس‌ها، آهنگ‌ها و ویدیوهای اپل از طریق آیتونز مدیریت می‌شوند. شما می‌توانید نرم‌افزار آیتونز را به صورت رایگان از وب‌سایت اپل دانلود نمایید.

 

برای انتقال تصاویر و ویدیوهای مورد نظر از گوشی هوشمند اندرویدی خود، ابتدا آنها را درون یک پوشه در کامپیوتر خود کپی نمایید، سپس آیفون خود را از طریق USB به کامپیوتر خود وصل نمایید، و برنامه آیتونز را اجرا کنید. در محیط نرم‌افزار آیتونز، یک دکمه آیفون در بالای صفحه سمت راست قرار دارد، آن را فشار دهید. نمای کلی از وضعیت آیفون شما نمایش داده می‌شود که در حال حاضر چندان اهمیتی ندارد. تَب عکس‌ها را انتخاب نمایید. گزینه‌های Sync photos و Include videos را فعال نمایید. پوشه‌ای که تصاویر خود را در آن کپی کرده بودید، انتخاب نمایید و Apply را بزنید. تا زمانی که فرایند انتقال فایل‌ها به پایان نرسیده، آیفون خود را جدا نکنید. حالا تصاویر و ویدیوهای شما در یک آلبوم جدید در نرم‌افزار عکس آیفون قابل دسترسی هستند.

 انتقال آهنگ‌ها به آیفون هم به کمک آیتونز انجام می‌شود. قبل از هرکاری باید آهنگ‌ها را به iTunes library منتقل کنیم. معمولا اپلیکیشن اپل کامپیوتر شما را اسکن کرده و فایل‌های آهنگ را پیدا می‌کند. حالا آهنگ‌هایی را که دوست دارید تا به آیفون خود انتقال دهید، انتخاب کرده و با راست کلیک و انتخاب گزینه Add to Playlist آنها را به آیفون خود منتقل نمایید. اگر به هر دلیلی آیتونز نیازهای شما را مرتفع نکرد، گزینه‌های دیگری نیز هستند که می‌توانید از آنها به جای آیتونز استفاده کنید. Foobar2000، Media Monkey و حتی WinAmp قابلیت سازگاری با آیفون، آیپاد و آیپد را دارند و از آنها هم می‌توان برای انتقال آهنگ استفاده کرد.

 ممکن است شما از کاربران مک نباشید ولی بخواهید تا تصاویر خود را در iCloud اپل ذخیره نمایید. در ویندوز، شما می توانید با استفاده از نرم‌افزار iCloud Control Panel که از طریق وب سایت اپل بطور رایگان قابل دانلود است، این کار را انجام دهید. در این صورت فضایی به میزان 5GB بطور رایگان در اختیار شما قرار می‌گیرد.

 

 

نرم افزارهای گوگل

 

نرم‌افزارها و خدمات گوگل فقط در اندروید ارایه نمی‌شوند. بسیاری از اپلیکیشن‌های این شرکت در آیفون هم قابل استفاده هستند. بنابراین اگر به هر دلیلی نرم‌افزار ایمیل موجود در iOS نیازهای شما را رفع نکرد، می توانید از اَپ جی‌میل استفاده کنید. Google Maps و Google Chrome نیز بعنوان جانشینی برای Apple Maps و Safari در دسترس هستند.

انتقال بوک‌مارک‌های کروم، فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر به سافاری

 

اگر مدتی است که از کروم، فایرفاکس یا اینترنت اکسپلورر استفاده می کنید، احتمالا لیست بوک‌مارک‌های شما شامل موارد زیادی می‌شود. راه حل ساده‌ای برای انتقال این موارد به سافاری وجود دارد. با استفاده از نرم‌افزار پنل مدیریتی iCloud می‌توان همگام‌سازی مرورگرها را نیز انجام داد.

 

اگر می خواهید هارددیسک اکسترنال بخرید بخوانید

در میان تجهیزات جانبی کامپیوتری،هارددیسک یکی از نمونه های پر مخاطب و محبوب است که طی سال های اخیر با تنوع بسیار زیادی از لحاظ برند، مدل، ظرفیت و قیمت مواجه شده است.

این افزایش تنوع به ویژه در مورد نمونه های اکسترنال (خارجی) این کالا محسوس است.این موضوع اگرچه افزایش قدرت انتخاب خیداران را در پی داشته است، اما موجب شده است تا برخی از خریداران هنگام انتخاب این کالا دچار سردر گمی شوند. همچنین با توجه به رشد قیمت ها طی مدت اخیر برخی از سودجویان در بازار، اقداماتی برای کسب سود بیشتر از بازار کرده و گاه اتفاق می افتد که هاردهای کار کرده را در قاب های نو به اسم هارددیسک آکبند به خریدار بفروشند.

به همین دلیل رعایت نکاتی هنگام خرید هارددیسک ضروری است، اگر قصد خرید هارد دیسک را دارید این مطلب را بخوانید.

SSD یا HDD؟

هارددیسک های چرخش سنتی (HDD) ذخیره سازهای اولیه و غیر فرار کامپیوتر ها هستند. دیسک های سخت توسط مغناطیس اطلاعات را روی صفحات گردان ذخیره می کنند. یک Head بالای این صفحات گردان معلق بوده و اطلاعات را می خواند و می نویسد. هر چه این صفحات سریع تر بچرخند HDDسریع تر کار می کند. هارد لپ تاپ های امروزی با سرعت ۵۴۰۰ دور یا ۷۲۰۰ دور می چرخد. در بعضی از این سرورها این سرعت به ۱۵۰۰۰ دور می رسد، این تعداد دور را RPM می نامند که مخفف Revolutions Per Minute است.

مزیت اصلی این نوع حافظه، ذخیره ارزان ترحجم بیشتری از اطلاعات است.HDD ها امروزه بیشتر از اتصال SATA استفاده می کنند.مدل ۵/۲ اینچی این هاردها اکثرا در لپ تاپ ها بکار برده شده و نمونه های ۵/۳ اینچی آن در کامپیوتر های رو میزی مورد استفاده قرار می گیرند. سایز بزرگتر این هاردها نیز امکان قرار دادن صفحات بزرگتر و ظرفیت بیشتر را فراهم می کند. بعضی از HDD های بزرگ تا TB4 ظرفیت دارند.HDD از نظر شکل بسیار شبیه به SSD است.

 SSD یا به عبارت دیگر Solid State Disk نیز منبع ذخیره سازی است که از نیمه رساناهای حالت جامد تشکیل شده است. از این تکنولوژی درساخت حافظه های فلش نیز استفاده می شود به همین دلیل برخی SSD را حافظه Flash می نامند. SSD یا دیسک حالت جامد به نوعی حافظه گفته می شود که فاقد اجزای متحرک است و به ۲ نوع مبتنی بر فلش و DRAM تقسیم می شود.تکنولوژی این نوع حافظه بسیار مشابه تکنولوژی است که در حافظه های RAM بکار رفته است و اطلاعات توسط جریان الکتریسیته قابلیت نوشتن یا پاک شدن را دارند. این امکان سرعت دسترسی اطلاعات بسیار بالایی را برای آن ها فراهم می کند.هارد دیسک های معمولی هستند، فقط قطعات متحرک را ندارند. هاردهای SSD دارای قابلیت های بسیار بالاتری نسبت به هاردهای HDD هستند، اما به دلیل قیمت بسیار بالایی که دارند، نتوانسته اند موفقیتی در بازار بدست آورند. به طور کلی SSDها بر خلاف هارددرایوها قسمت مکانیکی ندارند و در مقایسه با هارددرایوها از سرعت بیشتری برخوردارند. SSDها در برابر فشار و ضربه مقاومت بیشتری دارند و توان کمتری مصرف می کنند. همچنین SSDها قبل از تخریب با محدودیت تعداد نوشتن مواجه هستند.

اکسترنال یا اینترنال؟

هاردهای اکسترنال همان هایی هستند که در قاب هایی با طراحی خاص جای گرفته و معمولا به عنوان یک ابزار پرتابل کاربرد دارد، اما نمونه های اینترنال یا همان داخلی ها داخل نوت بوک یا کیس های کامپیوتری قرار می گیرند. پس قبل از خرید هارددیسک مشخص کنید که قصد دارید هاردرا برای نوت بوک یا پی سی خریداری کنید یا می خواهید از آن به عنوان یک ابزار پرتابل برای انتقال و نگهداری اطلاعات استفاده کنید.

به چه میزان فضا احتیاج دارید؟

در حال حاضر، هاردهای اکسترنال در ظرفیت های گوناگونی در بازار موجودند. نمونه های HDD معمولا در ظرفیت های ۵۰۰ و ۷۰۰ گیگا بایت یک و ۲ ترابایت در بازار وجود دارند، اما به غیر از این ها هاردهای ۲۵۰ گیگا بایتی و همچنین هارد هایی با ظرفیت بالاتر از ۲ ترابایت در بازار موجودند که مخاطبان کمتری دارند. در مورد SSDها معمولا ظرفیت های ۱۲۸ گیگا بایتی و ۲۵۶ گیگا بایتی در بازار محبوبند. اما نمونه های ۵۰۰ و ۷۵۰ گیگا بایتی و حتی یک ترابایتی هم در بازار به طور بسیار محدود موجود است. پیشنهاد کلی ما به شما خریداران هارد دیسک از هر نوعی، این است که همواره هارددیسکی با ظرفیت بیشتر از نیاز اولیه، انتخاب کنید. ظرفیت انتخابی باید پاسخگوی نیاز های آینده بوده و لازم است با توجه به نوع استفاده از کامپیوتر در حال و آینده، تصمیم مناسبی در این خصوص اتخاذ کنید.

USB.3 یا USB.2 ؟

عمده ترین مزیت USB.3 سرعت آن است. در حال حاضر پورت USB.2 قادر است اطلاعات را با سرعت حداکثر ۴۸۰ مگابیت در ثانیه انتقال دهد.این در حالی است که پورت اولیه USB1.1 با ۱۲ مگابایت در ثانیه به تبادل اطلاعات می پردازد و امروز پورت USB3.0 با سرعت برتر ۸/۴ گیگا بایت در هر ثانیه در صدر قراردارد. به عبارتی USB.3 ده برابر سریعتر از USB.2 و ۴۰ برابر سریعتر از USB1.1 است.این اختالاف سرعت در هاردهای مبتنی بر رابط USB3.0 و USB2.0 به خوبی محسوس است.

جدای از مبحث سرعت،USB3.0 حداکثر توان انتقالی به دستگاه های متصل به پورت را افزایش می دهد. USB2.0 به ازای هر واحد بار متصل، ۱۰۰ میلی آمپر را عبور می دهد.

این در حالی است که USB3.0 می تواند با حداکثر ۶ واحد توان، ۱۵۰ میلی آمپر را ارایه دهد که در مجموع ۸۰۰ میلی آمپر را پشتیبانی می کند. این قضیه برای دستگاه هایی که با پورت یو اس پی شارژ شارژ می شوند، بسیار مناسب خواهد بود، اما برای لپ تاپ ها خبر خوبی نیست چون باید توان بیشتری را تحویل دستگاه مورد نظر می دهند.

سرعت چرخش را مد نظر قرار دهید

حداقل سرعت پیشنهادی برای خرید هارد دیسک (۵۴۰۰ دور در دقیقه) است.هاردهای پر سرعت تری هم در بازار موجودند، اما در هر حداقل سرعت چرخشی که یک هارد باید داشته باشد ۵۴۰۰ دور  در دقیقه است. بالا بودن سرعت دوران یک هارددیسک نشان دهنده بالا بودن سرعت ذخیره و بازیابی اطلاعات است. در صورتی که از کامچیوتر به منظور انجام کارهای چند رسانه ای استفاده می کنید، بالا بودن تعداد دور در دقیقههارددیسک بسیار حائز اهمیت است. این خصوصیت هارددیسک در برنامه هایی نظیر Word یا استفاده از اینترنت، چندان مشهود نخواهد بود.هارددیسک هایی با ظرفیت بالا، اغلب دارای سرعت دوران کمتری هستند.

مقاوم می خواهید یا عادی؟

طی سال های اخیر نمونه هایی از هارددیسک به بازار عرضه شده اند که صفت هایی نظیر ضد ضربه، ضد آب، ضد گردو غبارو… را یدک می کشند.این هاردها از موادی ساخته و طوری طراحی شده اند که در برابر ضربه و غیره آن ها را مقاوم کرده است.هاردهای مقاوم در حال حاضردر برند های گوناگون در بازار موجود هستند.اما برخی از این هاردها به واقع شایسته صفت مقاوم نبوده و کاریبر را دچار دردسر می کنند. پس در صورتی که قصد دارید از میان نمونه های مقاوم هارددیسک اقدام به خرید کنید در مورد آن تحقیق و بررسی کنید.

بررسی سرعت جستجو در هارد

حداقل سرعت جست وجوی هارددیسک های اکسترنال باید ۸ میلی ثانیه باشد. اکثر کاربران هنگام انتخاب یک هارددیسک به موضوع سرعت جست و جو توجه نکرده و حتی در فعالیت های روز مره خود با کامپیوتر کمبودی از این بابت را حس نمی کنند.در مواردی که اطلاعات در بخش های متفاوت هارددیسک ذخیره شده باشد، یافتن هر بخش از اطلاعات ذخیره شده و ارتباط بین آنان، طمان مختص خود را خواهد داشت.

چگونه مودم ADSL امنی داشته باشیم

بخش قابل توجهی از کاربران اینترنت پرسرعت در جهان از فناروی ای‌دی‌اس‌ال استفاده می‌کنند. برای اتصال از این طریق به اینترنت به یک مودم-مسیریاب (گاه دو دستگاه مجزا) نیاز است که امنیت آن بسیار مهم است.

ADSL، نوعی خط دیجیتال پرسرعت برای انتقال اطلاعات است که از سال ۱۹۹۸ میلادی پا به عرصه‌ی فن‌آوری گذاشت و استفاده از آن همچنان ادامه دارد. امروز این سیستم با سرعت بیش از ۵۲ مگابیت بر ثانیه یکی از محبوب‌ترین سیستم‌های اتصال به اینترنت است.

به نقل ازبرترین ها؛ مسیریاب‌های ای‌دی‌اس‌ال و دستگاه‌های شبیه به آن همچون وایمکس اولین نقطه‌ی ورودی اطلاعات به محل حضور کاربر و آخرین نقطه‌ی خروجی اطلاعات هستند که کاربر به تنظیم‌های آن دسترسی دارد. اما آیا کاربران این دستگاه‌ها از شیوه‌های ایمن کردن آنها هم آگاهند؟

کارشناسان عموما بر تنظیم امنیتی نرم‌افزارها (آنتی‌ویروس، مرورگرها و سیستم عامل) متمرکز شده‌اند و کم‌تر از مشکلات امنیتی ناشی از تنظیم‌های سخت‌افزاری سخن می‌گویند. این گزارش نظری به چگونگی ایمن‌کردن این تجهیزات می‌افکند؛ سخت‌افزارهایی که حتی به شرط ایمن‌بودن رایانه و دیگر دستگاه‌های متصل به آن، می‌توانند خطری جدی برای امنیت کاربران باشند.

پیش از هر چیزی باید به صورت پیش‌فرض در نظر داشته باشیم که ایمنی عمومی رایانه رعایت می‌شود. به طور مشخص منظور از ایمنی عمومی، داشتن فایروال، ضد ویروس و نرم‌افزارهای به روز و همچنین داشتن رمزهای عبور قوی است.

پس از آن بد نیست به تنظیم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری اتصال ایمن به تجهیزات ADSL  بپردازیم. این نوشته بر اساس تنظیمات یکی از مسیریاب-مودم‌های مارک TP Link تهیه شده است؛ اما تمام مودم-مسیریاب‌ها تنظیماتی کم و بیش شبیه به هم دارند. کمک‌گرفتن از دفترچه‌ی راهنمای دستگاه، ساده‌ترین و بهترین راه یافتن گزینه‌های زیر است.

اجازه‌ی کنترل از راه دور به مسیریاب (Router) را غیر فعال کنید

امکان کنترل از راه دور Remote Access یا Remote Management  برخی از مسیریاب‌ها به صورت پیش‌فرض فعال است. بهتر است این امکان را خاموش کنید چرا که با این کار امکان دسترسی به تنظیم‌های مسیریاب خود از طریق اینترنت را از بین می‌برید.

نام کاربری و رمز مسیریاب را عوض کنید

نام کاربری بیشتر مسیریاب‌ها به صورت پیش‌فرض admin یا administrator است؛ رمز ورود بی‌سیم به شبکه آنها هم عددی ساده. رها کردن دستگاه به همین صورت، راه دسترسی غیر مجاز به تنظیمات مسیریاب، به‌ویژه برای کسانی که دستگاه‌های مشابه دارند را افزایش می‌دهد.

فایروال مسیریاب خود را فعال کنید

بسیاری از مسیریاب‌ها فایروال دارند و تنها کافی است آن را فعال کنید. حداقل ویژگی فعال‌بودن فایروال این است که از شبکه شما تا حد زیادی در برای حمله‌هایی چون «محروم‌سازی از سرویس» (DoS) محفاظت می‌کند.

در این نوع حمله، هکر کنترل تعداد زیادی دستگاه را در دست می‌گیرد و همه را همزمان به سراغ یک وب‌سایت می‌فرستد. سرور وب‌سایت قربانی قادر به پاسخ‌گویی به این حجم از درخواست در مدت زمان کم نیست و از کار می‌افتد. کامپیوترهای روانه‌شده به سوی وب‌سایت قربانی، عموما خود از شرکت در حمله بی‌خبرند.

به روز کردن سفت‌افزار (Firmware) مسیریاب

بسته به مارک مسیریاب و مدل آن نسخه‌های به روزی از نرم‌افزار کنترل مسیریاب ارائه می‌شود که پیشنهاد می‌شود به صورت دوره‌ای به تارنمای شرکت تولید کننده (و نه وبسایت‌های متفرقه) مراجعه کنید و نسخه‌ی به روز آن را دریافت و نصب کنید. به خاطر بسپارید که بسیاری از هکرها با تولید نرم‌افزارهای مشابه و قرار دادن آن در تارنماهای مختلف، قصد نفوذ به دنیای خصوصی شما را دارند.

شبکه‌ی بی‌سیم مسیریاب خود را ایمن کنید

بیشتر مسیریاب‌ها علاوه بر اتصال کابلی، امکان اتصال به صورت بی‌سیم  Wi-Fiیا WLAN  را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. نفوذ به شبکه بی‌سیم مسیریاب‌های خانگی یکی از ساده‌ترین عملیات هکری است.

اگر به استفاده از شبکه بی‌سیم مسیریاب خود اصرار دارید، دست‌کم چند مانع پیش پای هکرها بچینید.

بسته به قدرت فرکانس هر مسیریاب، از مسافت‌های مختلف امکان اتصال بی‌سیم به آن وجود دارد. برای دشوارتر (نه غیرممکن‌کردن) نفوذ به شبکه خود می‌توانید کارهای زیر را انجام دهید:

• شناسه‌ی دستگاه (SSID) یا نام شبکه‌ی بی‌سیم را تغییر دهید

بیشتر مسیریاب‌ها از ترکیب نام شرکت خود و مدل مسیریاب استفاده می‌کنند که به سودجویان – با توجه به داشتن مدل دستگاه – امکان یافتن راه نفوذ به آن را می‌دهد.

توجه کنید: برخی از مسیریاب‌ها امکان «مخفی‌کردن» خود را به کاربر می‌دهند. به‌طوری که دستگاه‌های بی‌سیم دیگر نام این مسیریاب را در فهرست روترهای موجود در اطراف نشان نمی‌دهند. این روش برای دورماندن از حملات نفوذی چندان کارساز نیست. با «مخفی‌کردن» روتِر تنها آن را از نگاه کاربران معمولی و دستگاه‌های اطراف مخفی می‌کنید. نرم‌افزارهایی وجود دارند که با آنها به راحتی می‌توان هویت مسیریاب‌های «مخفی» را کشف کرد.

همچنین در بعضی از روترها (مسیریاب) می‌توان قدرت فرکانس ارسالی را تغییر داد. با کم کردن قدرت امواج، درست است که برای وصل‌شدن به اینترنت باید به دستگاه نزدیک‌تر باشید، اما دست‌کم نفوذ به شبکه بی‌سیم از فاصله زیاد را دشوارتر می‌کنید.

• روی شبکه‌ی بی‌سیم خود رمز بگذارید

باز هم به صورت پیش‌فرض بسیاری از شرکت‌ها رمزی را روی شبکه‌ی بی‌سیم (Access Point) دستگاه نمی‌گذارند. یعنی هر کسی می‌تواند به شبکه‌ی این دستگاه‌ها متصل شود.

برای رمزگذاری روی شبکه بی‌سیم باید یکی از الگوهای رایج را انتخاب کنید. اکثر کامپیوترها و موبایل‌های موجود در بازار (نه همه دستگاه‌های قدیمی‌تر) از الگوهای رمزگذاری WPA یا WPA2 پشتیبانی می‌کنند. همچنین می‌توانید از الگوی AES (قفل ۲۵۶ بیتی) یا TKIP (رمزگذاری ۱۲۸ بیتی) نیز استفاده کنید. فقط در نظر داشته باشید که شکستن قفل ۲۵۶ بیتی به مراتب سخت‌تر و زمان‌برتر از شکستن رمز ۱۲۸ بیتی است.

فارغ از این‌که چه استاندارد رمزگذاری را برمی‌گزینید، باید همان را هم در دستگاه بی‌سیم خود (موبایل، تبلت یا لپ‌تاپ) رعایت کنید. در ادامه هم به یک رمز قوی نیاز دارید؛ رمزی که بلند باشد و از ترکیب حروف کوچک و بزرگ و اعداد و نشانه‌های خاص تشکیل شده باشد.

مراقب WPS باشید

WPS امکانی است که به کاربران اجازه می‌دهد برای اتصال به شبکه‌ی بی‌سیم از تولید یک کد ساده اما موقت استفاده کنند یا این‌که با فشردن یک دکمه روی مسیریاب، با لپ‌تاپ، تبلت یا موبایل به شبکه متصل شوند.

بدین ترتیب اگر کسی به صورت فیزیکی به مسیریاب دسترسی داشته باشد، به صورت بالقوه امکان متصل‌شدن به شبکه را دارد؛ اگر دستگاه کد موقت ساده تولید کند هم، با توجه به ساده‌بودن کد، امکان شکستن آن با شیوه‌های ساده‌ی هک وجود دارد.

تغییر آی‌پی-آدرس‌های پیش‌فرض و عمر آی‌پی‌ها

آی‌پی-آدرس (IP) آدرسی است که در شبکه به هر دستگاه اختصاص داده می‌شود. اگر یک تلفن همراه، لپ‌تاپ، چاپگر یا یک تلویزیون متصل به شبکه داشته باشیم، مسیریاب به هر یک از آن‌ها یک IP اختصاص می‌دهد و از طریق همین آی‌پی- آدرس اطلاعات درخواستی به مسیریاب فرستاده می‌شود و مسیریاب نیز از همین طریق پاسخ‌ها را به دستگاه می‌فرستد.

نرم‌افزار بیشتر مسیریاب‌ها بازه آ‌ی‌پی مشخصی را به دستگاه‌ها اختصاص می‌دهند؛ کاربران می‌توانند در قسمت تنظیمات آی‌پی، بازه‌ی دیگری را برای هر دستگاه تعیین کنند. آی‌پی- آدرس انتخابی تنها می‌تواند در دامنه‌ی مجاز انتخاب شود.

توجه کنید: تنظیم آی‌پی‌ها و هماهنگی این آدرس‌ها با دستگاه‌های مختلف به تغییر چند عدد محدود نمی‌شود و نیاز به آگاهی به ظرافت‌های خاصی دارد. اگر تجربه‌ای در این زمینه ندارید، قبل از فلج‌کردن شبکه، دست از آن بکشید!

افزون بر این در بسیاری از مسیریاب‌ها می‌توان بازه‌ی زمانی استفاده از یک آی‌پی را هم مشخص کرد. با تنظیم این بخش می‌توانید مشخص کنید که مسیریاب حداکثر چند آی‌پی (بسته به تعداد دستگاه‌ها) تولید کند و همچنین عمر هر آی‌پی- آدرس چقدر است.

بسیاری از مسیریاب‌ها همچنین امکان اتصال مهمان به شبکه را هم فراهم می‌کنند. سطح دسترسی آی‌پی‌های مهمان عموما محدودتر از آی‌پی - آدرس‌های معمولی است.

از شیوه‌ی کنترل دسترسی استفاده کنید

با استفاده از این شیوه به مسیریاب خود اعلام می‌کنید که چه دستگاه‌های حق اتصال به بخش تنظیمات مسیریاب را دارند. برای این کار آدرس سخت‌افزاری منحصر به فرد هر دستگاه (MAC Address) را به مودم معرفی می‌کنید.

این آدرس از یک رشته حرف و عدد تشکیل شده و به ازای هر دستگاه یا قطعه‌ی اتصال به شبکه منحصر به فرد است. به عنوان مثال اگر لپ‌تاپ شما یک کارت شبکه‌ی بی‌سیم، یک کارت شبکه‌ی سیمی و سیستم بلوتوث داشته باشد، سه آدرس سخت‌افزاری مجزا دارید.

تعیین کنید چه دستگاه‌هایی حق استفاده از اینترنت را دارند

بدین ترتیب اجازه‌ی استفاده از شبکه‌ی بی‌سیم و حتی سیمی را تنها به دستگاه‌های مشخصی می‌دهد. کافی است این امکان را در مسیریاب خود فعال کنید و مَک‌آدرس دستگاه‌هایی که می‌خواهید به شبکه و اینترنت متصل شوند را به مسیریاب بگویید.

پیدا کردن مک‌آدرس دستگاهای مختلف، بسته به نوع دستگاه و سیستم عامل متفاوت است. در ویندوز کافی است دکمه‌ی «ویندوز» و حرف R را همزمان فشار دهید؛ پنجره‌ی Run باز می‌شود. در این پنجره عبارت cmd را تایپ کنید و Enter را بزنید تا صفحه‌ی جدیدی – موسوم به صفحه Command –  باز شود. سپس عبارت ipconfig /all را تایپ کنید و Enter را بزنید. در فهرستی که در ادامه منتشر می‌شود، عبارت Physical Address قطعات مختلف را می‌بینید؛ این همان مک‌آدرس است.

به خاطر داشته باشید که تنها یکی کارت‌های شبکه موجود در این فهرست (بی‌سیم یا سیمی) کامپیوتر شما را به مسیریاب متصل کرده است؛ همان دستگاهی که آی‌پی-آدرس آن در محدوده‌ی آی‌پی تعریف شده در مسیریاب قرار دارد.

همان‌طور که گفته شد، روش یافتن مک‌آدرس در دستگا‌ه‌های مختلف متفاوت است. کافی است در موتور جست‌وجو (گوگل، یاهو ...) عبارت How to find mac address in … (windows, iphone …) را جست‌وجو کنید.

علاوه بر نکات یادشده اقدامات دیگری هم برای بالا بردن امنیت مسیریاب‌ها وجود دارد که بسته به نوع فعالیت‌ کاربران و البته دانش فنی آنان نسب به آن‌چه انجام می‌دهند، قابل اجرا هستند. مثلا می‌توان استفاده از درگاه‌های (Port) خاص را مسدود یا محدود کرد و جلوی برخی از خدمات و فعالیت‌ها را گرفت.

اما در مجموع امنیت دیجیتال نه صرفا با داشتن نرم‌افزارهای ویژه متحقق می‌شود و نه با بالا بردن ایمنی سخت‌افزاری. در دنیای مجازی «امنیت مطلق» اساسا وجود ندارد. این شیوه‌ها تنها مسیر نفوذ به اطلاعات را سخت‌تر می‌کنند. در نهایت این کاربر است که با رفتار خود از داده‌های حساس حفاظت می‌کند یا آنها را در دسترس دیگران قرار می‌دهد.

برقراری تماس با اسکایپ از طریق Outlook.com

گر یکی از کاربرانی باشید که از نرم‌افزار اسکایپ استفاده می‌کنند و در کنار آن، حسابی در وب‌سایت Outlook.com داشته باشید،‌ برای شما خبر خوبی داریم!


به گزارش سافت گذر به نقل ازبرترین ها؛ احتمالاً از خریداری شرکت Skype توسط شرکت بزرگ Microsoft که پیش‌تر صورت گرفت، اطلاع داشته باشید. مایکروسافت با همکاری اسکایپ برای کاربرانش این امکان را فراهم ساخت تا کسانی که از سرویس‌های Skype استفاده می‌کنند، بتوانند از طریق وب‌سایت Outlook.com و درست در داخل حساب ایمیلشان، اقدام به برقراری تماس در بستر Skype نمایند.

برای برقراری تماس outlook با اسکایپ از طریق Outlook.com…

قدم اول‌:‌ ابتدا وارد وب‌سایت Outlook.com شده و با وارد نمودن اطلاعات حساب کاربری خود، داخل بخش ایمیل شوید. اگر که تا کنون حسابی در وب‌سایت مایکروسافت نداشته‌اید، پیشنهاد می‌کنیم که حتماً یک حساب برای خود ایجاد کنید. حساب‌های Outlook کاملاً رایگان هستند و تنها چند دقیقه زمان می‌برد!

قدم دوم: پس از ورود به حساب Outlook خود، در گوشه‌ی بالای سمت راست، آیکون Message را مشاهده می‌کنید؛ بر روی آن کلیک کرده تا پنجره‌ای در کنار صفحه باز شود. پس از برقراری ارتباط، ممکن است لیستی از مخاطبین خود را در این پنجره ببینید.

قدم سوم: ممکن است که نیاز به ادغام دو حساب اسکایپ و حساب Outlook داشته باشید. در هر حال، پیش از هرچیزی اقدام به نصب Plug-in ارائه شده با کلیک بر روی آیکون Skype کنید. پس از نصب این Plug-in، از شما درخواست ادغام دو حساب را خواهد کرد.

قدم چهارم: حال پس از آنکه همه چیز با موفقیت به اتمام رسید، کافیست که با کلیک بر روی Start New Conversation، مخاطب دلخواه خود را انتخاب کرده و سپس با او از طریق اسکایپ تماس بگیرید.